Gisteren weer “ballhockey” gespeeld. Ballhockey is een kruising tussen hockey en ijshockey. In de zaal, met ijshockeysticks en ijshockeydoel en een hoop rammen geblazen. Drie spelers en een doelman en je kunt wisselen wanneer je wilt. Het is gemengt dus er moet minimaal een vrouw in het veld staan staan.
Ik speel in een officieel team in een competitie. M’n teamgenoten stonden wel even raar te kijken toen ik uit aan het vogelen was of ik een links of rechtshandige stick nodig had. Ik kan er natuurlijk geen hout van, iedereen wipt de bal op, ramt van 25 meter het balletje in de kruising en ik ben al blij als ik hem raak. Maar ik ben al snel tot “super defender” gebombardeerd omdat ik de enige ben die achterblijft en iedereen tot moes hak die in de buurt van het doel komt. Het kwam nog bijna tot vechten ook gisteren. Ik schrok me rot maar het schijnt er allemaal bij te horen. Het liep gelukkig met een sisser af want die andere gozer was 2 meter en minstens 125 kilo…Ik heb een nieuw idee dat ik ga uitvoeren, en mensen hier eindeloos mee ga vervelen. We hebben hier in BC sinds mid vorig jaar een nieuwe regering. We hadden een groen linkse, nu een soort VVD. Hoewel we al sinds de jaren 70 elk jaar structureel een begrotingstekort hebben kreeg iedereen eerst een belastingsverlaging van 25% om de economie te stimuleren. Niets mis mee, maar de andere kant van de medaille is natuurlijk dat er geen geld meer is voor onderwijs, gezondheidszorg en andere sociale voorzieningen.
De Noord-Amerikaanse denkwijze is al grotendeels “ieder voor zich” en iedereen vind ook dat de overheid ONS geld aan nutteloze dingen besteed, of dat er veel te veel aan de strijkstok blijft hangen. Om daar maar op in te spelen heb ik hetvolgende bedacht. Ik geef elke maand het extra geld dat ik netto ontvang aan een goed doel. Elke maand een ander. Op die manier besteed IK MIJN geld aan organisaties die IK belangrijk vind en waarvan IK denk dat ze MIJN geld goed zullen besteden. En er blijft niets aan de bureaucratische strijkstok hangen.
Hopelijk slaat het aan want het is echt verschrikkelijk wat er hier gebeurt met de sociale voorzieningen. Vorige week pleegde een heel gezin zelfmoord omdat ze niet meer voor hun gehandicapt kind meer konden zorgen en ze geen geld meer kregen. Er overlijden patienten in de wachtkamers van ziekenhuizen omdat ze niet op tijd geholpen worden. En wat doet de bevolking? Die hollen met hun extra centen naar de winkel om een DVD speler te kopen. Wat makeert er toch aan ons?
Vanmiddag hebben we eindelijk onze nieuw snowboarden voor het eerst gebruikt. Om half 11 reden we van huis en om kwart over 11 stonden we op de piste. Weer eens iets anders als 8 uur rijden naar Oostenrijk. We zijn naar Grouse Mountain gegaan. Er zijn in totaal 3 ski gebieden rond de stad. “Grouse” is het dichtstbij en je hoeft niet met je auto de berg op, ze hebben een gondel.
Ik had 4 jaar geleden al eens een week geboard. Sheri had toen op de eerste dag met lessen haar pols gebroken dus had wat achterstand, maar dat haalde ze snel in. Na een uur racede ze vlot naar beneden. Na een uur of 4 begon het keihard te regenen (het regent hier altijd) en hielden we het voor gezien. De winter is nog lang en we kunnen iedere avond skien want alle pistes zijn tot 10 uur s’avonds verlicht. Het leven in Vancouver is zo slecht nog niet.
Vandaag een rustige dag thuis. Ik was tot 3 uur vanacht op m’n computer aan het werk dus ik stond rond een uur of 11 op. Ik heb de hele middag een beetje zitten klooien op m’n laptop. Ik ben druk bezig met de bouw van WilliamsWeekly.
British Columbia was nog even op alle nieuwszenders in Noord Amerika. Een Orca was op een strand vastgelopen en is met man en macht weer naar open water gescheept. Hij zwom steeds weer terug naar het strand omdat z’n overleden moeder daar was aangespoeld. En ze zeggen dat beesten geen gevoel hebben. Ontzettend zielig allemaal, maar ik geloof dat het goed is afgelopen. Er overlijden de laatste jaren veel Orca’s in de zee tussen Vancouver en Seattle. Waarschijnlijk doordat de vistand ver benden peil is, vervuiling en de honderen boten die de groepen elke dag volgen. Leuk hoor. Er worden ook weinig jongen geboren omdat er een generatiekloof is onder de Orca’s. Een hoop Orca’s die nu geslachtsrijp zouden moeten wezen zijn namelijk in de jaren 70 gevangen en naar dolphinaria over de hele wereld verkocht. O, o, wat ben ik toch trots dat ik een mens ben.
Gelukkig nieuwjaar allemaal! Een van m’n goede voornemens voor dit jaar is om m’n website weer op te pikken. Ik heb tegenwoordig een digitale camera dus ik kan af en toe ook nog eens een fotootje laten zien. Ik ben van plan om (bijna) elke dag wat nieuws te melden dus kom vooral eens terug.
Gelukkig Nieuwjaar allemaal. Dit is het eerste jubileum voor de Week van William.
Sheri en ik hebben oud en nieuw rustig met z’n tweetjes gevierd. Met 2 “sixpacks” en scrabble. We hebben hier geen oudejaarconference maar “New Years Rockin eve” op TV. Dat is een programma vanaf “Times Square” in New York. Presentator Dick Clark presenteert het al iets van 20 jaar en het is een echte traditie. Natuurlijk kijken wij naar een herhaling omdat het in New York drie uur vroeger is. Het stelt niets voor. Er treden een paar bands op (niet in Times Square maar door het hele land), en om 12 uur staan er een half miljoen mensen te kijken naar een bal die 5 meter naar beneden zakt.
Dat heb je na een jaar wel gezien dus we dachten dat er om 12 uur ook wel vuurwerk zou wezen in de baai in Vancouver dus we gingen om kwart voor twaalf naar het strand. Bij het strand aangekomen was het erg rustig. De enige mensen waren een paar dronken jongelui op een steiger. Er is een klein openlucht theatertje en daar namen we plaatst op een bank om te wachten tot het middernacht werd. Tot onze verbazing stond er een man op het podium met een saxofoon. Hij had ook een standaard met muziek erop.
We keken nog eens om ons heen maar we waren echt de enige. Het was dus op z’n minst erg merkwaardig. We zaten veilig op de bovenste rij dus we bleven maar zitten. Om 12 uur vuurden de 25 dronken lui op de steiger een romeinse kaars af. Vuurwerk zoals we het in Nederland kennen doen we hier niet aan. Onze saxofoonspeler begon te spelen. Paaaa Paaaaaaa Paaaaaaaa Pa-Pa, de tune van 2001, a Space Odyssee. De klassieke film. Paaaaaaa, Paaaaaa Paaaaaaaaa PaPa. Het klonk van geen kant. Pa-pa-pa, pa, pa-pa-pa, pa Paaaaaaaaa. Onder het applaus van Sheri en ik en nog een stel die verbaast langs liep pakte hij z’n boeltje weer op en ging er vandoor. Mijn theorie is dat het een fan is die zichzelf al jarenlang had voorgenomen om op exact 12 uur nieuwjaarsnacht 2001 dit te spelen.
In de baai gebeurde verder niets. We hoorden we vuurwerk maar we zaten aan de verkeerde kant van het centrum. Af en toe zagen we wel een vuurpijl boven de wolkenkrabbers uitkomen maar daar bleef het bij. Op de weg terug liepen we langs een pub waar er nog een paar genomen hebben. Het was al met al een geslaagde avond. Beter als een potluck.
Kerstmis staat voor de deur en dat zullen we weten ook. De hele stad is verlicht. Mijn theorie is dat ze hier niet het huis voor zichzelf gezellig maken maar een wedstrijd houden met de buurt wie het de waanzinnige verlichting aan z’n huis hangt. Ik vind het wel best, het ziet er leuk uit. Toen ik gisteren van Victoria naar Vancouver vloog in de schemering kon je alles prachtig zien. Je vliegt maar een paar honderd meter hoog met de helikopter dus je kunt nog een hoop details zien op de grond.
In december heb je ook de “christmas parties”. Elk bedrijf doet wel iets. Ik had mijne vorige week. In een email met de uitnodiging schreven ze “trek je danskleren aan want er is een dansvloer met een dj”. Ik m’n hippe bowlingshirt aan dus. Toen we aankwamen had iedereen z’n gala kostuum aan. Stond ik in m’n bowlingshirt van 2 dollar in de tweedehandswinkel. Niet dat ik me er iets van aantrek. Ik ben tenslotte “web willie”. Het was in een mooi restaurant aan het water en het eten was goed dus ik vond het allang best.
Vandaag had ik vrij. Ik moest de auto laten keuren. Dat hoeft in Victoria niet dus toen we de auto wilden herverzekeren op zaterdag ging het feest niet door. Eerst naar de “air care”, een test of je uitlaatgassen binnen een bepaalde waarde zijn. Dat hebben ze in Victoria niet. Dat verklaart trouwens ook meteen waarom er zoveel barrels in Victoria rondrijden. Alle auto’s die hier afgekeurd worden gaan daarheen. Ik had er een hard hoofd in maar gelukkig geen problemen en vandaag dus weer terug naar de verzekereraar. Blijkt ook dat het hier bijna twee keer zo duur is om je auto te verzekeren. Dat hakte er dus aardig in.
Ik ben ook met Sheri mee wezen honden uitlaten. Wat een baan. Hond ophalen, half uurtje lopen, hond terug en op naar de volgende. Ze zijn allemaal dolblij om haar te zien. Ze is een soort favoriete tante die altijd een kadootje meeneemt.
Vandaag kwam er ook eindelijk een einde aan de presidentverkiezing in de VS. Ik heb het hele spektakel op de voet gevolgt. En met open mond. Ik moet zeggen dat ik een hoop over het systeem daar heb geleerd. Het is in weze een goed systeem. Maar in dit geval ging het om twee politici en de hele boel liep spaak omdat je verkiezings officials en rechters had waarvan de je je kunt afvragen of ze onpartijdige beslissingen hebben genomen.
Ik denk dat er meer mensen in Florida rondlopen die denken dat ze voor Gore hebben gestemd. Maar omdat er teveel problemen waren die je niet kunt oplossen is Bush de winnaar geworden. Daarbij heeft Gore ook nog eens meer stemmen landelijk gekregen. Maar omdat er met een soort puntensysteem gewerkt wordt waar de winnaar van een staat alle punten krijgt is zoiets dus mogelijk. Klink heel idioot maar met een land met de grootte van de VS is niet nog niet zo gek. Dunbevolkte staten hebben nu ten minste nog iets in te brengen.
In de tussentijd hadden wij ook verkiezingen. Na een vreselijk kinderachtige campagne won de huidige prime minister met vlag en wimpel. Hij behoud z’n meerderheid in de kamer. In Nederland zou dit de VVD zijn met een meerderheid in de kamer. Ik heb heb aardig gevolgt allemaal maar heb nog steeds geen idee waar de oppositie voor staat. Het enige wat ze deden was zeiken over de huidige regering. Het dieptepunt was het debat. Sheri en ik konden het niet aanzien. Het was een door elkaar schreeuwende kleuterklas. Ik ben geen fan van de prime minister maar ik had met hem te doen. Elke keer als hij wat zei schreeuwde de rest er doorheen. Wat een afgang.
Maar goed ik ga weer een avondje kerstreclames kijken.