January 2001

The Archives

• Uncategorized

  01.21.01 | Permalink | Comment?

  Het sportnieuws hier is de terugkeer van Mario Lemieux.
  Mario was het grootste talent sinds Wayne Gretzky. Sommige dachten zelfs dat nummer 66 (Mario) wel eens alle records van nummer 99 (Wayne) zou kunnen verbeteren.
  Lemieux begon in 1984 en scoorde niet alleen in z’n allereerste wedstrijd maar deed dat in het eerste schot dat hij op doel gaf. Daarmee was meteen een legende geboren. Hij begon z’n carriere bij de Pitsburg Penguins en bleef daar z’n hele carriere. Hij had best alle records van Gretzky kunnen verbeteren maar blessures stonden hem steeds in de weg. Hij won wel de “Stanley Cup” met de Penguins.
  Drie jaar geleden was het gedaan met z’n carriere. Een rugblessure gaf zoveel pijn dat doorspelen onmogelijk was. Met de Penguins ging het financieel ook niet zo best en ze hadden meer dan 60 miljoen gulden aan hun ster Lemieux. Wat deed Lemieux dus? Het kocht het team. En als eigenaar doet hij het niet slecht.
  Wat gebeurde er een maand geleden? Mario Lemieux kondig een terugkeer aan. Hij ging weer trainen en een maand geleden maakte hij z’n debuut. 35 jaar oud en 3 jaar niet getraind. Het was live op alle zenders. Hoe deed Mario het? Een goal en een assist in z’n eerste wedstrijd. In z’n eerste “shift” (invalbeurt) gaf hij een assist en iedereen werd gek.
  De Penguins, die meer wedstrijden verliezen als winnen hebben nu 7 van hun 10 wedstrijden gewonnen sinds z’n terugkeer en Lemieux scoorde tot nu toe 9 keer en heeft 12 assists. In Hockey tellen ze doelpunten en assists bij elkaar op voor de topscoorderslijst. Hij heeft dus 21 punten in 10 wedstrijden (2.1 per wedstrijd). Ter vergelijking, de topscoorder in de league is Joe Sakic van de Colorado Avalanche met 70 punten in 49 wedstrijden (1.4 gemiddeld). Mario is dus nog steeds een topper. In zit nu al te wachten wanneer de film uitkomt.

• personal

  Nieuwjaar

  01.15.01 | Permalink | Comment?

  Gelukkig Nieuwjaar allemaal. Dit is het eerste jubileum voor de Week van William.
  Sheri en ik hebben oud en nieuw rustig met z’n tweetjes gevierd. Met 2 “sixpacks” en scrabble. We hebben hier geen oudejaarconference maar “New Years Rockin eve” op TV. Dat is een programma vanaf “Times Square” in New York. Presentator Dick Clark presenteert het al iets van 20 jaar en het is een echte traditie. Natuurlijk kijken wij naar een herhaling omdat het in New York drie uur vroeger is. Het stelt niets voor. Er treden een paar bands op (niet in Times Square maar door het hele land), en om 12 uur staan er een half miljoen mensen te kijken naar een bal die 5 meter naar beneden zakt.
  Dat heb je na een jaar wel gezien dus we dachten dat er om 12 uur ook wel vuurwerk zou wezen in de baai in Vancouver dus we gingen om kwart voor twaalf naar het strand. Bij het strand aangekomen was het erg rustig. De enige mensen waren een paar dronken jongelui op een steiger. Er is een klein openlucht theatertje en daar namen we plaatst op een bank om te wachten tot het middernacht werd. Tot onze verbazing stond er een man op het podium met een saxofoon. Hij had ook een standaard met muziek erop.
  We keken nog eens om ons heen maar we waren echt de enige. Het was dus op z’n minst erg merkwaardig. We zaten veilig op de bovenste rij dus we bleven maar zitten. Om 12 uur vuurden de 25 dronken lui op de steiger een romeinse kaars af. Vuurwerk zoals we het in Nederland kennen doen we hier niet aan. Onze saxofoonspeler begon te spelen. Paaaa Paaaaaaa Paaaaaaaa Pa-Pa, de tune van 2001, a Space Odyssee. De klassieke film. Paaaaaaa, Paaaaaa Paaaaaaaaa PaPa. Het klonk van geen kant. Pa-pa-pa, pa, pa-pa-pa, pa Paaaaaaaaa. Onder het applaus van Sheri en ik en nog een stel die verbaast langs liep pakte hij z’n boeltje weer op en ging er vandoor. Mijn theorie is dat het een fan is die zichzelf al jarenlang had voorgenomen om op exact 12 uur nieuwjaarsnacht 2001 dit te spelen.
  In de baai gebeurde verder niets. We hoorden we vuurwerk maar we zaten aan de verkeerde kant van het centrum. Af en toe zagen we wel een vuurpijl boven de wolkenkrabbers uitkomen maar daar bleef het bij. Op de weg terug liepen we langs een pub waar er nog een paar genomen hebben. Het was al met al een geslaagde avond. Beter als een potluck.

William Bakker's Destination Marketing blog