«
»

personal

Symphony of Fire en Saltspring Island

By William Bakker | 08.14.00 | Comment?

Zoals ik vorige week al schreef zijn we naar de “Symphony Splash” geweest. 40.000 mensen op de oever van de haven hier in Victoria en in het midden van de haven dreef een groot platform met een compleet orkest erop. Het was gezellig, een langzame schone versie van een popconcert.
Dat eten een obsessie is hier viel mij weer eens op want wat men al niet meesleepte was ongelovelijk. Koelboxen en grote tassen vol handel. Ze smeren broodjes niet voor of zo, nee, brood en beleg word allemaal in kleine zakjes gestopt. Een zakje met kaas, met vlees, met augurk, met tomaat, met sla en ga zo maar door. Complete maaltijden. Sheri en ik hadden een zak chips en een deken en dat ging best.
Woensdag was ik in Vancouver en daar was “the symphony of fire” (we hebben een thema te pakken). Dat is vuurwerk op muziek. Het is een competitie waar 4 landen aan meedoen. Elke dag doet een land een uitvoering. In de baai voor Vancouver staan dan ongeveer een miljoen mensen en de baai ligt helemaal vol met boten. Woensdag was de finale waar alle landen een samenvatting van hun uitvoering deden. Iedereen had radio’s bij zich want de muziek werd door “Rock 101” uitgezonden. Het was een geweldig spektakel al vond ik dat de synchronisatie met de muziek wel mee viel.
Dit weekend zijn Sheri en ik naar “Saltspring Island” geweest. Dat is een klein eilandje vlakbij “Vancouver Island” waar wij op wonen. Het zal wel zo’n beetje net zo groot als Texel zijn. Het is een alternatief eilandje waar veel kunstenaars wonen. Overal wordt je uitgenodigd met bordjes langs de weg om een kijkje in ateliers te nemen. Op zaterdag is er een markt in het enige stadje “Ganges” (spreek uit Khendjees). Dan staan alle hippies met hun handel uitgestald.
Ook Sheri’s vriend “John McManhon” staat er. Hij is 79 en is een oude verteraan uit de tweede wereldoorlog. Hij was een piloot in de RAF en werd in 1943 boven Nederland neergeschoten en opgepakt door de SS. Hij heeft ruim 2 jaar in een kamp gezeten in Polen en toen de Russen naderde moest het hele kamp met de Duitsers meevluchten door de sneeuw. Z’n belevenissen kun je dus lezen in z’n book “Once in a lifetime”.
Geen van z’n bemanning heeft het trouwens overleeft en ze liggen allemaal begraven in een oorlogbegraafplaats in Nijmegen. Toen Sheri en ik in Nederland waren hebben we bloemen op hun graven gelegt en hebben we foto’s genomen voor hem. Hij was er hartstikke blij mee en nam ons mee uit eten. Na een paar neuten bij hem thuis zijn we met naar een camping gereden en hebben daar overnacht. We mochten geen kampvuur maken vanwege het gevaar voor bosbranden, maar over bosbranden volgende week meer…


«
»