[update: 2009] Ik krijg regelmatig bezoek via Google naar deze posting. We wonen in inmiddels 9 jaar in Vancouver. Het is nog steeds makkelijk om een huis te vinden. Craigslist is een goede plek om een huurhuis te vinden. Er zijn verschillende buurtjes met voor en nadelen. Het duurt even voordat je de namen door hebt want er zijn nogal wat west en east buurten die niets met elkaar te maken hebben.

Downtown/Yaletown/Coal Harbour: Het centrum. Veel nieuwe flats (condos) maar wel aan de dure kant. Een flat met een kamer kost al snel $350,000 – $400,000 of $1500 – $2000 huur. Hier wonen de yuppies, de sex-in-the-city figuren met hondjes die duurdere kleren aan hebben als ik. En ja, wij wonen hier ook.

West End: Technisch nog steeds downtown maar de buurt is ouder en ligt dicht bij Stanley Park. Leuke buurt en iets goedkoper als Yaletown.

Downtown East Side: Hier is het centrum voor daklozen en drugsgebruikers. Tenzij ze sterk in je schoenen staat (gevaarlijk is het niet echt) zou ik dit gebied vermijden.

Gastown: Het goede gedeelte van the Downtown East side. Een oude buurt met veel stenen bebouwen doet het meest aan Europa denken (met wat fantasie). Het is gezellig maar ook toeristisch.

North Vancouver: Ligt aan de andere kant van de Lions Gate Bridge tegen de bergen aan. Het is iets saaier maar voor families is het rustiger als in andere gebieden. En nog steeds dicht bij het centrum. Prijzen variëren maar kunnen vrij hoog zijn.

West Vancouver: List west naast North Vancouver. Dit is een goeie buurt en er staan kasten van huizen. Als je een paar miljoen te besteden hebt is dit een goede buurt voor je.

Fairview: Goeie buurt. Dicht bij het centrum en Granville Island. Huizen zijn duur maar redelijk vergeleken met alles ten westen.

Kitselano & Point Grey: Goede buurten in de ‘West Side’. Oudere huizen met karakter dicht bij het strand. Huizen zijn duur maar ook groot. Er worden dan nog wel eens gedeeltjes van een huis verhuurt door de eigenaar om een gedeelte van de hypoteek te kunnen betalen.

UBC: De universiteit. Moeilijk om woningen te vinden tegen een redelijke prijs. Veel studenten wonen daarom in Kitselano of Point Grey.

Dunbar, Arbutus Ridge, Kerrisdale: Groot en gevarieerd. Dit zijn echte woongebieden. Goede buurten met veel gezinnen. Rustig, maar ook wat saai. Met het openbaar vervoer naar het centrum kan moeilijk zijn. Voor een normaal vrijstaand huis betaal je al gauw meer dan een miljoen.

Shaughnessy: Dure buurt. Grote huizen. Als je geluk hebt kun je als student een kamer scoren. En als je miljoenen te besteden hebt is dit een goede buurt voor je.

Marpole, Oakridge, Sunset: Vrij gevarieert. Sommige gedeeltes doen aan Kerrisdale denken en er zijn andere leuke gedeeltes. Maar andere zijn minder gezellig. Zeker niet onveilig maar de beste buurten zijn het niet. Als je goedkoop wilt wonen en nog steeds redelijk dicht bij het centrum wilt zijn is dit een optie.

Mount Pleasant, South Cambie, Riley Park: Een mix van alternatief, nieuwe flats en oudere huizen. Jonge mensen, gezellige cafeetjes, artiesten, enz. Huizen variëren van vrij goedkoop (en oud) tot superduur.

East Vancouver: Alles ten oosten van Main street is ‘East Van’. Ik ben hier iets minder thuis. Het is groot en er zijn goede en slechte gedeeltes. De huizen zijn een stuk goedkoper als ten westen van Main street.

Commercial Street: Deze straat in East Van is te vergelijken met Mount Pleasant, Cambie en Main street.

Burnaby: Een grote forenzen stad ten oosten van Vancouver. Goed te bereiken met de Skytrain. Oude betaalbare huizen en gloednieuwe flats die beter te betalen zijn als in Vancouver.

New Westminster: Een andere woonstad ten zuiden van Burnaby. Te vergelijken met Burnaby, alleen iets verder met de Skytrain.

Surrey: Ten zuiden van New West, aan de andere kant van de rivier en eindpunt van de Sytrain. Hier woon je goedkoop maar Surrey staat niet bekend als gezellig. Ik kom er nooit dus kan er geen zinnig woord over zeggen.

Port Moody, Port Coquitlam, Maple Ridge: Leuke, maar ook wel saaie stadjes. Nu zit je meet dan een uur met de auto van Vancouver. Maar er rijd een trein naar het centrum van Vancouver. De west coast express in de ochtend en in de avond. Perfect voor gezinnen.

Richmond: Een woonstad bij het vliegveld. Half uurtje naar het centrum van Vancouver en een redelijke verbinding met de bus en nu ook de nieuwe skytrain. Dominante Asiatische cultuur zorgt voor goede restaurants.

[Orgineel van 2000]

De hele verhuizing naar Vancouver is nogal een onderneming. Het is moeilijk om een huis te zoeken daar waar je niet woont. Het valt ook nog eens niet mee om een huis in een goede buurt te vinden omdat iedereen daar wil wonen.
Een huurhuis zoeken is hier trouwens een fluitje van een cent vergeleken met Nederland. Alles is geprivatiseerd en er zijn huizen zat. In Victoria staat elke dag een hele pagina vol met huizen te huur. Als je een rondje rijdt in een buurt waar je wilt wonen staan er altijd wel hier en daar een bord in de tuin dat er een kamer of een suite te huur is.
In Vancouver is er ook wel genoeg te vinden maar omdat de stad nogal groot is (meer dan een miljoen inwoners) en ik midden in het centrum werk, wilden we dus graag een beetje dichtbij m’n werk wonen. De mooiste buurt van Vancouver is Kitselano. Het is ook een van de oudste buurten dus je proeft er nog een beetje sfeer. Veel huizen met een Victoriaanse architectuur zoals je ze ook veel in San Francisco vind. Daar wilden we dus graag wonen.
De afgelopen drie weken heb ik dus elke dag braaf de krant gekocht en elk huis afgebeld wat er in Kitselano te huur stond. Dat het een populaire buurt is bleek wel want elke keer als ik belde was het al verhuurd, of ze wilden geen katten. Na drie weken en 300 telefoontjes had ik er dus goed de pest in.
Vorige week vrijdag besloot ik om een nacht extra te blijven en de hele zaterdag te zoeken. Ik had m’n auto in Vancouver dus ik had ook al rondgereden op zoek naar een andere wijk wat misschien niet zo goed als “Kits” is, maar goed genoeg. Sheri kwam ook over dus op zaterdagochtend 8 uur zijn we gelijk gaan bellen. Ik had al een afspraak geregeld met iemand om naar een huis te gaan kijken in Coquitlam (zeg: Ko-kwit-lum).
De eerst 5 telefoontjes werd niet opgenomen of waren in gesprek. Het begon dus alweer goed. Er waren gelukkig een paar zo slim geweest om in de krant te zetten wanneer je langs kon komen om te kijken dus we hadden wel een paar mogelijkheden. Maar omdat ik al een afspraak in Coquitlam had, kwam dat voor een kandidaat niet goed uit en dat was precies degene die ons wel aansprak. Ik dus bellen en er werd nog opgenomen ook. Gelukkig was het een ouwehoer van een vent. Ik had dus al snel een gesprek over van alles en nog wat. We mochten dus 2 uur eerder komen.
In “Kits” aangekomen bleek al snel dat er weinig borden in de tuinen stonden. Dat wist ik al lang maar Sheri had het idee dat je overal zo makkelijk een huis vind als in Victoria. De stress schoot er dus al snel in. Toen we eindelijk een bord in de tuin zagen staan en aanbelden werd ons door de intercom gemeld dat we over een paar uur terug moesten komen. Het eerste “open huis” was een kelder van 8 bij 4 en 1.50 meter hoog. En dat voor maar 600 dollar (1050 gulden). We begonnen aan het idee te wennen dat we niet in “Kits” gingen wonen.
Het huis waar ik voor gebeld was, was bijna te mooi om waar te zijn. Een oud huis, gebouwd in 1910. Hij had het in drieën opgesplitst en het gedeelte te huur was met 2 slaapkamers. Het had een grote woonkamer en een keuken op de begane grond en twee slaapkamers in de kelder. Maar omdat de begane grond een meter verhoogt is hadden de slaapkamers ook ramen. We zeiden gelijk JA WE NEMEN HET. Maar dat feest ging niet door, we moeten eerst 2 formulieren invullen, compleet met referenties.
Daarna zijn we dus naar Coquitlam gereden, ongeveer een uur van het centrum. Maar met de trein doe je er een klein half uurtje over dus dat is te overzien. Dit huis was ook mooi maar een stuk nieuwer. Ook de wijk was gloedjenieuw met een groot winkelcentrum in het centrum (een “mall”). Daar houden we niet zo van maar we zeiden dat we geïnteresseerd waren en dus ook weer formulieren invullen.
Om 9 uur s’avonds waren we weer thuis. Meneer ouwehoer stond op het antwoordapparaat en zei dat de het huis kregen zodra hij onze referenties had gebeld. Dat was dus goed nieuws. Een dag later was alles in kannen en kruiken. Morgen (donderdag) ga ik naar Vancouver om het huurcontract te tekenen en we zijn klaar. Op 1 oktober verhuizen we naar vancouver.