Gelukkig Nieuwjaar allemaal. Dit is het eerste jubileum voor de Week van William.
Sheri en ik hebben oud en nieuw rustig met z’n tweetjes gevierd. Met 2 “sixpacks” en scrabble. We hebben hier geen oudejaarconference maar “New Years Rockin eve” op TV. Dat is een programma vanaf “Times Square” in New York. Presentator Dick Clark presenteert het al iets van 20 jaar en het is een echte traditie. Natuurlijk kijken wij naar een herhaling omdat het in New York drie uur vroeger is. Het stelt niets voor. Er treden een paar bands op (niet in Times Square maar door het hele land), en om 12 uur staan er een half miljoen mensen te kijken naar een bal die 5 meter naar beneden zakt.
Dat heb je na een jaar wel gezien dus we dachten dat er om 12 uur ook wel vuurwerk zou wezen in de baai in Vancouver dus we gingen om kwart voor twaalf naar het strand. Bij het strand aangekomen was het erg rustig. De enige mensen waren een paar dronken jongelui op een steiger. Er is een klein openlucht theatertje en daar namen we plaatst op een bank om te wachten tot het middernacht werd. Tot onze verbazing stond er een man op het podium met een saxofoon. Hij had ook een standaard met muziek erop.
We keken nog eens om ons heen maar we waren echt de enige. Het was dus op z’n minst erg merkwaardig. We zaten veilig op de bovenste rij dus we bleven maar zitten. Om 12 uur vuurden de 25 dronken lui op de steiger een romeinse kaars af. Vuurwerk zoals we het in Nederland kennen doen we hier niet aan. Onze saxofoonspeler begon te spelen. Paaaa Paaaaaaa Paaaaaaaa Pa-Pa, de tune van 2001, a Space Odyssee. De klassieke film. Paaaaaaa, Paaaaaa Paaaaaaaaa PaPa. Het klonk van geen kant. Pa-pa-pa, pa, pa-pa-pa, pa Paaaaaaaaa. Onder het applaus van Sheri en ik en nog een stel die verbaast langs liep pakte hij z’n boeltje weer op en ging er vandoor. Mijn theorie is dat het een fan is die zichzelf al jarenlang had voorgenomen om op exact 12 uur nieuwjaarsnacht 2001 dit te spelen.
In de baai gebeurde verder niets. We hoorden we vuurwerk maar we zaten aan de verkeerde kant van het centrum. Af en toe zagen we wel een vuurpijl boven de wolkenkrabbers uitkomen maar daar bleef het bij. Op de weg terug liepen we langs een pub waar er nog een paar genomen hebben. Het was al met al een geslaagde avond. Beter als een potluck.